Może dzięki temu, że mamy okres
Wielkiego Postu, to przyjdzie na Jezuicką
refleksja nad sensem ich sposobu karmienia, a wraz z nią, przewietrzenie
menu?
Motywacja była klarowna niczym dekalog. Jest
miejsce, gdzie dają jeść, to trzeba je sprawdzić. Kuszą klasztornym rodowodem?
Tym bardziej trzeba zbadać sprawę. Dawniej, a i obecnie do tego się wraca – w
klasztorach wytwarzano dobre wina, piwa, nalewki, więc chyba i dobre jedzenie
nie powinno być im obce. No i tu jest pies pogrzebany, bo wygląda na to, że
w przeciwieństwie do płynów, pokarmy są nieistotne. Czyżby niosły większy
pokład grzechu?
Z Kuchnią klasztorną obcowaliśmy sami. Nie dziwi
to, bo restauracyjka, choć jest na obleganym Starym Mieście, to jednak trochę
na uboczu ma swą siedzibę, a reklama kuleje. Profil na FB niemrawy, strony
konkretnej brak, jedynie jakieś wzmianki tu i ówdzie. Gdyby nie potykacz, to
chyba nikt by tam nie zajrzał. Po wejściu ukazuje się niewielka sala jadalna, a
obok druga, która pełni funkcję centrum dowodzenia. Z barem. I witrażem nad
barem, który przykuwał wzrok. My wybraliśmy większą izbę. Z kaflową szachownicą
na podłodze, która budzi skojarzenia albo z kościołem albo z restauracją w
starym stylu. Na drewnianych stołach stały pojedyncze miedziane świeczniki,
zdobiące nieco przybrudzone bieżniki i obrusiki w kwiatki. Takie babcine.
Ściany zdobią zarówno obrazy i rysunki, które są najbardziej interesujące, jak
i rzeźby spoglądające na intruzów. Generalnie dobrze się tam czuliśmy. Menu w
formie ręcznie zapisanych kartek leżą na stołach i od razu wpadają w ręce, ale
już niekoniecznie w oko. A jego zawartość? Cóż. Pierwszy raz krótkie menu nie
było zbyt interesujące. |
| Barszcz postny |
 |
| Śledź kamedulski |
Barszcz postny (8 zł), podany w dość pojemnym
kubku był raczej słodki, dość ubogi w aromaty, ale mimo wszystko uczciwy.
Pamiętałoby się go dobrze tylko wtedy, kiedy towarzyszyłaby mu jakaś mała
przekąska. Śledź kamedulski (8 zł) był na podobnym poziomie. Nie zdziwiłby sklepowy rodowód tego
dania. Rozdrobniona ryba wymieszana była z papryką i pomidorami. Plus za niską
zawartość soli. W zasadzie nic więcej nie można o tym jedzeniu napisać. Niezły
był podany do śledzia ciemny chleb. W sumie chcieliśmy prostoty, to ją mamy,
ale czy w mimo wszystko lokalu gastronomicznym, nie powinno być czegoś w stylu”
łał”? To nie koniec.
 |
| Anielskie gołąbki |
Przygrywające nam Radio Złote Przeboje wcale nie
umilało oczekiwania na dania główne. Co innego porządne, goryczkowe piwo jasne
(5,50 zł) i ciemne (6,50 zł). To drugie może jest zbyt słodkie dla nas, ale oba
kufle opróżniliśmy z przyjemnością. Kufle – w końcu nie te kruche szklanki,
które strach podnosić.
Anielskie gołąbki (14 zł) to rozmiękłe liście kapusty,
zbyt słony sos pomidorowy i wnętrze z kaszy. W sumie dobrze ugotowanej i
dosmaczonej, ale żeby od razu anioły w to mieszać? Nie lepiej było ze schabem
bazyliański (20 zł). Mięso na granicy przesuszenia ratowało się jedynie
słodko-pikantną skórką, połączoną z czymś na kształt sosu. Do tego surówka z
selerem i marchewką, w której przesadzono z cebulą. Porcja tego dania ucieszy
narzekających na głodowe racje w knajpach, ale nikogo więcej.
 |
| Schab bazyliański |
Jeśli chodzi o obsługę, to w zasadzie była w
porządku. Interesowała się nami, sprawnie realizując zamówienia.
Dziwi fakt, że nigdzie nie ma informacji o
rodowodzie tego lokalu, a i we wnętrzu niczego się nie dowiemy, chyba, że
należy przepytywać urzędującą ekipę. Niestety, mniej dziwi zawartość talerzy.
Od razu przypomina się siostra Anastazja, która co ciekawe gotuje dla Jezuitów. Słynna była jej książka ze 143 przepisami. Liczba dań godna azjatyckich barów,
a same receptury, to powrót do ponurej przeszłości. Tej niezbyt odległej rzecz
jasna. Wiecie – śmietana, tłuszcze, mąka i jakoś to będzie, tylko wymieszać i
podsmażyć trzeba. Czy naprawdę tak jada się w klasztorach? Czy taki posiłek
można zaakceptować? Odpowiadając, sparafrazuję siostrę Leonillę, udzielającą
porad na antenie Radia Maryja: „ można, tylko trzeba ten…no…. I nie trzeba znów
tak mocno ten…no, bo chyba nie jest to tak za bardzo…”
Adres:
Jezuicka 4, 20-113 Lublin
Godziny
otwarcia: 12-23:30
Niedostępna
dla ludzi na wózkach.
Bylem, slabe miejsce. Pusto, bez duszy. Takie zimne - moze rzeczywiscie jak w klasztorze? Tak jak wspomniane bylo leci muzyka z radia, co osobiscie mnie razi jezeli nie jest wpasowana z klimatem miejsca. Tutaj spodziewał bym sie czegos bardziej klasztornego niz budki suflera (nie mam nic do zespolu).
OdpowiedzUsuńNie będę się czepiał kwestii klimatu bo to sprawa subiektywna. Miejscówka i tak odbiega od "mainstreamowego" schematu typowej restauracji przy starym mieście. Przyznać trzeba za to, że piwo mają świetne. Chyba tylko 2 knajpy w Lublinie serwują jeszcze browar Jagiełło (z Chełma!) i to po niskiej cenie jak na starówkę (5,50zł za 0,5l kufel). Jak dla mnie duży plus za wspieranie produktów regionalnych i nie zdzieranie na piwie ;)
OdpowiedzUsuńByłam tam niedawno, całkiem przypadkowo z okazji wernisażu znajomej przyjaciółki - niestety ale zawiodłam się i to bardzo. Tak nieprofesjonalnej obsługi, amatorskiej kuchni i wystroju bez smaku to nie widziałam. Miejsce określające się mianem "Galerii" i miejscem dla sztuki jest obskurne, brudne i bliżej mu do rupieciarni niż do restauracji. Właściciel (lub kimkolwiek ta osoba była) nie wykazuje żadnego zainteresowania gośćmi a co gorsza gościem wieczoru. W miejscu panuje kompletny nieład (i to nie jest nieład artystyczny!). Ściany porysowane, obrusy zaplamione, okna i parapety zakurzone. Jedynymi zadowolonymi klientami byli mało eleganccy panowie zamawiający jedynie piwo jedno po drugim. Kelnerka nie panuje nad salą. Aż boje się pomyśleć co jest w kuchni.
OdpowiedzUsuńzgadzam się
OdpowiedzUsuńNajbardziej denerwuje to że zakłócają ciszę nocną , hałasy ,głośna muzyka nawet do pierwszej godziny.
OdpowiedzUsuńPowiem wam tak, uczęszczałem tam przez pewien czas do tego lokalu, głównie z powodu piwa. Jednak po jakimś czasie zaczęło wszystko wyłazić na wierzch. Zwykle miejsce jest pustawe, może jeden stolik zajęty albo wpadną jacyś "znajomi" szefa albo kelnerki. Ale oni zwykle nic nie zamawiają albo sobie herbatkę wezmą. To co mnie najbardziej przeraziło to fakt, że ja widziałem żeby tylko raz zmieniali beczkę (w ciągu 2 mies) a na prawdę bywałem tam dość często, byłem także na koncertach gdzie ruch jest większy, beczka powinna zejść na wieczór przynajmniej jedna (jakoś wtedy nie zwracałem na to uwagę). Ale co ważne - jest też tam drugi kucharz/kelner który pięknie opowiada nowym klientom o tym jakie to mają świeże, regionalne piwo i że zmieniają beczkę co 2 dni bo jest prawdziwie niepasteryzowane No i tutaj przegięli. Nie dajcie sobie wcisnąć ciemnotę - owszem piwo dobre, ale nie jest ani "żywe" ani "świeże" a tym bardziej "niepasteryzowane". A na pewno nie jest wymieniana beczka co 2 dni. Oni nie mają przemiału żeby beczkę opróżnić w ciągu miesiąca! A zwłaszcza beczkę z piwem jasnym które ludzie o wiele rzadziej biorą niż ciemne. Więc uważajcie na piwo - radzę brać butelkowe. Jeść tam nie jadłem i już chyba nie skorzystam. A co do koncertów i hałasowania do pierwszej w nocy - w piątki są koncerty patronowane przez Jana Kondraka. Czyli wpada zgraja artystów zwanych bardami coś pośpiewają, pograją i zaczynają picie bo oczywiście właściciel ich upija na koszt firmy (pewnie dlatego tam przychodzą ;) ). Ogólnie przypomina to trochę spotkanie z kumplami a nie koncert - taki "przyjazny" klimat, niektórzy lubią to niektórzy nie. Jako że organizacja tam jest delikatnie mówiąc "leniwa" to zanim koncert zacznie się o planowanej 22:00 to odwleka się to do 22:30-23:00. Potem godzina, półtorej grania i popijawa, a właściciel też lubi sobie wypić. No i masz pierwszą w nocy.
OdpowiedzUsuńAle wrzuty poleciały, ale fakt faktem, strasznie nieprofesjonalnie to wszystko zrobione, strona nie działa, facebook też nie aktualizowany. To jeszcze otwarte jest? Może szanowna redakcja wybierze się tam raz jeszcze i sprawdzi co się tam wyprawia ;)
OdpowiedzUsuńNic nie wiecie, Jezuicka to miejsce dla artystów. Nie chodzi o wystrój tylko o klimat. Zresztą kto to mówi - ten blog estetycznie jest na poziomie miejskiej toalety. W ogóle nie zrozumieliście tego miejsca, a tym bardziej misji Jezuickiej. Wstyd! Zwłaszcza że w Lublinie nie ma żadnego miejsca w którym tak wielu artystów przychodzi i prezentuje swoje dzieła. Ciekawe kto was finansuje że piszecie takie opinie o takim miejscu. Czyżby konkurencja starówkowa?
OdpowiedzUsuńSzanowny Panie/i Anonimowy/a,
Usuńprzede wszystkim chcielibyśmy odesłać Pana/ią do zapoznania się raz jeszcze z tematyką naszego bloga i tego na czym się skupiamy - aspekcie kulinarnym, a nie ideowym lub misyjnym danego miejsca. Po drugie - naszym celem nie jest bycie najpiękniejszym blogiem, gdyż skupiamy się na treściach, którymi chcemy dzielić się z naszymi Czytelnikami. Jesteśmy zdziwieni takim dużym odzewem i dyskusją odnośnie Jezuickiej, ale jak widać większość potwierdza nasze spostrzeżenia. Z ewentualnymi sponsorami zawsze możemy porozmawiać.
Z wyrazami szacunku,
Zespół Czysmakuje?
Buahahaha czyżby w końcu ktoś z Jezuickiej odkrył Internet i zaczął zaglądać na to co się o niej pisze? Teraz to radzę Wam zatrudnić dobrego menedżera od PR albo całkowicie zmienić markę i "misję" restauracji ;)
UsuńChciałem sprawdzić czy ta ożywiona dyskusja ma jakieś przełożenie na rzeczywistość i postanowiłem sprawdzić restauracje Jezuicką. Niestety, ale wydaje się że chyba lokal jest zamknięty - wczoraj o 14:00 byłem i zastałem drzwi zamknięte. Sprawdzałem internety - na podstawie linku z tej strony do fanpage wynika na to że wpis jest z 28 lipca (może to nie ten fanpage?). Niestety nie zweryfikowałem informacji i obawiam się że już tego nie zrobie ;( Może ktoś wie co się dzieje, bo chyba przyda się aktualizacja na tej stronie...
OdpowiedzUsuńMają tam GENIALNE PIWO! Na prawde warto spróbować. Miejsce oryginalne, dobra muzyka. Byłam tam juź 2 razy i na pewno jeszcze wróce ;)
OdpowiedzUsuńTe piwo leży miesiąc w beczce - obsługa beznadziejna, kufle brudne. Też byłem tam 2 razy, więcej tam nie przyjdę. Co rozumiesz przez oryginalność tego miejsca? Tutaj adekwatniejszym słowem jest kiczowate, a nie oryginalne
UsuńOMG, byłem tam ze znajomymi w tamtym tygodniu - kompletny rozpierdol. Na starówce powinny jednak obowiązywać pewne standardy, wstyd na cały Lublin
OdpowiedzUsuńŚwietny artystyczny klimat!!! Świetne obrazy na ścianach! Byłam pierwszy raz w ostatni weekend , piękne miejsce z bardzo dobrym piwem!
OdpowiedzUsuńale jaja jest gut aha i była tam miła pani która trzymala to wszystko już jej nie ma szkoda
OdpowiedzUsuńwlasnie co sie z nia stalo i przede wszystkim jak sie nazywa. w sumie to ona nakrecila mnie na bluesa. nalezaloby ja kiedys za to konkretnie upoic jakims szlachetnym trunkiem :)
UsuńKiedys bylem stalym bywalcem "Jezuickiej" glownie ze wzgledu na piwko z chelmskiego browaru Jagiello i jego niska cene a rowniez niszowy klimat tego jakze unikalnego miejsca jak na nasze miasto. Mimo chaotycznego wystroju i osobliwego podejscia wlasciciela do gosciu (warunkowanego przez nastroj wlasciciela) bardzo lubie to miejsca - dla mnie jest to knajpa z charakterem i dobrym piwem gdzie mozna spotkac duzo wartosciowych ludzi - takie miejsce do ktorego ide kiedy mam troche wolnego czasu i jestem na starowce albo w drodze do domu po pracy czy upodlony po 2dniowej imprezie. Jesli chodzi o kuchnie to ciezko mi sie wypowiedziec bo nie jestem smakoszem - wiem jedno dania syte i dosc smaczne jednak glowym autetem tego miejsca jest piwko i muzyka rockowo-bluesowa.
OdpowiedzUsuń